Twee series van fotograaf Peter Cuypers, Talking Heads en choreograaf Ohad Naharin.

 

Fotoserie 1. A gentle collapsing. Zacht ineenstorten klinkt eerder lieflijk, alsof je neerzijgt in slow motion in plaats van donderend uiteen te vallen.

 

Het element tijd draagt bij aan het vertraagde instorten.  Het gaat beetje bij beetje. Mijlpalen markeren levensfases. Herinneringen vervagen, worden opnieuw gevangen en vervangen. We nemen afscheid van mensen, locaties, het leven zelf.

 

Fotograaf Peter Cuypers werd zich hier bewust van toen zijn vader stierf. Zijn vader werd opgebaard in het ouderlijk huis. Peter nam foto's maar durfde er nooit naar te kijken?! Totdat een ander groot afscheid zich aandiende: de scheiding van zijn vriendin.

 

Hij moest zijn werkplek en zijn hele fotoarchief verhuizen en hij kwam de foto's van zijn overleden vader weer tegen.

Zijn herinneringen ervaarde hij als fragmentarisch, vaak ʻwazigʼ, met wonderlijk genoeg zeer scherpe details.

Het waren deze details die hem fascineerde.

 

Peter begon delen van negatieven en contactvellen van zeer dichtbij te fotograferen en gebruikte een smartphone met een macrolens.

Hij wilde zijn zoektocht niet frustreren door technische obstakels of door het streven naar technische perfectie. Hij wilde zich volledig richten op het zoeken en vinden van zijn 'details', zijn ʻherinneringenʼ.

Deze 'nieuwe' foto's vulde hij aan met oud polaroidmateriaal.

 

The overload. Lyrics en muziek van de Talking Heads.

Een treffende tekst die verwant is aan de telkens terugkerende thema's zoals de tijd die verstrijkt en hoe onze lichamen en herinneringen gevormd worden, in het werk van van Peter Cuypers.


Een verschrikkelijk signaal
Te zwak om zelfs te herkennen
Een zacht instorten
Het verwijderen van de binnenkant
Ik ben geraakt door je smeekbeden
Ik waardeer deze momenten
We zijn ouder dan we beseffen
In iemands ogen


Een vaak terugkeren
En ongemerkt vertrekken
Een voorwaarde van genade
Een verandering in het weer
Een uitzicht om te onthouden
Het centrum ontbreekt
Ze vragen zich af hoe de toekomst ligt
In iemands ogen


Het zachte instorten
Van elk oppervlak
We reizen op de stille weg
De overbelasting

 

Fotoserie 2 Sculptured by nature

 

Ook in de serie Sculptured by nature van Peter Cuypers speelt het thema tijd een belangrijke rol. De tijd waarin het proces van verouderen zich voltrekt. Waarin we gevormd worden, uitdijen en krimpen, butsen oplopen, getekend worden door het leven.

 

Peter richt zich zonder scrupules of voorbehoud op unieke kenmerken zoals de rimpels, de plooien en welvingen en hoe het lichaam als een beeldhouwwerk door de tijd gevormd wordt. Zoals een rots die blootgesteld wordt aan de elementen wind, regen, zon en kou, zo wordt het lichaam ook gevormd.

Peter laat het streven naar fysieke perfectie - waar we in onze huidige maatschappij zo op gefocused zijn - achter zich.

Het gaat hem niet om wat we zouden moeten worden maar om wie we zijn. Daarmee fotografeert hij niet een fictief ideaalbeeld maar legt hij de uitkomst vast van een persoonlijke reis. Juist die 'onvolkomenheden' zijn de kern van schoonheid en maken wie we zijn; menselijk, authentiek en uniek.

De primaire werking van deze serie is bevrijding van vooroordelen en een uitnodiging tot zelfacceptatie. 


 

Ohad Naharin, choreograaf van Bathseva Dance centre

Wat heeft deze choreograaf te maken met de fotoseries van Peter Cuypers?

 

Ohad Naharin verbant spiegels in zijn repetieruimtes. Hij wil dat de dansers hun lichaam voelen en van 'binnenuit' bewegen. En niet, zoals bij klassiek ballet, dat het spiegelbeeld de danser dicteert de 'juiste' beweging te maken. 

Ohad streeft niet naar een vooraf bepaalde, uiterlijke vorm.

Hij streeft ernaar om de innerlijke motivatie om te willen bewegen te activeren. En dat is bij iedereen anders en vooral ook de manier waarop iemand beweegt is anders omdat we nu eenmaal allemaal over een uniek lichaam beschikken.

Dat geeft zijn dansers een enorme vrijheid om op eigen wijze expressief te zijn.

 

Zowel Ohan als Peter werken van 'binnenuit'. Niet de uiterlijke vorm is het uitgangspunt maar de innerlijke motivatie en het proces dat uiteindelijk leidt tot een vorm, staat voorop.

 

De portretten van Peter Cuijpers eren de authenticiteit van zijn modellen en hij respecteert hoe de tijd lichamen vormt zoals Ohad de persoonlijkheid van zijn dansers omarmt en de (on)mogelijkheden van de lichamen van zijn dansers respecteert en benut.

 

Fotograferen gaat niet over de foto.

Dansen gaat niet over performen.

Bij beide ga je een intieme relatie aan met jezelf en de ander.

 

Netflix MOVE