Ik had mezelf beloofd om weer te gaan schilderen maar ik kon er de rust niet voor vinden en ik had koud water vrees.

Het is zo lang geleden dat ik tekende en schilderde. Dus bleven alle teken- en schildermaterialen tot nu toe onaangeroerd.

 

Maar vandaag ben ik in mijn auto gestapt met mijn schetsboek, stiften en aquarelset.

Radio Classica staat aan en ik rijd een smalle weg op richting La Alameda.

 

Hier komt niemand. Hier ben ik alleen. Alleen, samen met de boom.

In alle rust heb ik 'dansende' amandelbomen getekend, heb een gedetailleerde schets gemaakt van een vijgcactus en heb een aquarel van de cereuscactus gemaakt.

 

Het verschil tussen fotograferen en schilderen is enorm. Beide technieken creeëren beeld maar de manier waarop is volstrekt verschillend.

Susan Sontag schreef in haar boek Over Fotografie dat fotografie een agressieve daad is. Het is puntig en snel. Je neemt een foto. Zeker nu onze digitale camera's en telefoons een moment in een fractie van een seconde kunnen vastleggen en de techniek prima z'n werk doet 

Fotograferen vereist niet (meer) aandachtig en zorgvuldig kijken.

 

Hoe anders is het als je een schilderij of tekening maakt. Alleen al de tijd die het vergt om een beeld te maken verschilt significant.

Een foto kan in een fractie van een seconde gemaakt worden en kan een moment in tijd 'bevriezen'. 

Een schilderij of schets maken vergt altijd tijd. Een schilderij is het resultaat van een creatief proces.

 

En je moet veel zorgvuldiger kijken. Je ogen gaan op en neer van je onderwerp naar je canvas zodat je hersenen een visuele, ruimtelijke vertaling kunnen maken om je hand aan te sturen om het beeld op het canvas over te brengen.

Het vergt een grote mentale inspanning en concentratie.

Het proces is ronder, meditatiever.

 

Henry Cartier Bresson was zowel fotograaf als tekenaar en dat is terug te zien in zijn werk.

De composities zijn zo trefzeker. De plaatsing van de objecten ten opzichte van elkaar is volkomen helder en 'logisch'.

 

Dat kan alleen maar als je de foto in je geest van te voren gevormd hebt. Een foto kun je zien 'ontstaan'.

Je hoeft niet rond te rennen en telkens van plaats te veranderen. Je kiest de locatie, je standpunt en bepaalt de compositie.

Het moment hoeft zich dan 'alleen' nog maar aan je voor te doen.

Maar je moet wel in staat zijn om het beeld te herkennen om het te kunnen vastleggen.

Want anders ben je altijd te laat om het moment supreme oftewel het moment decisive vast te leggen.

De Chicago-foto is zo'n foto. Ik wist dat dit zich kon voordoen. Ik wist dat deze foto gemaakt moest kunnen worden. Toen ik in Chicago was en zag hoe het licht tussen de wolkenkrabbers viel ben ik gaan 'jagen'. Ik vond de locatie bij de City Hall en ik koos mijn standpunt. Het licht was precies goed en nu was het wachten op het juiste moment. En toen kwam de zakenman voorbij en was ik er klaar voor om op de knop te drukken.

 

En dat is precies het woord "jagen". Jagen op het licht, jagen op het moment decisive. Dat is fotografie.

Puntig en scherp.

Schilderen is in sync vallen met het hier en nu. Eén worden met je omgeving.

Rond en meditatief.

 

En die twee benaderingen om de werkelijkheid te verbeelden vullen elkaar perfect aan.

 

Iedere fotograaf zou moeten tekenen.

 

https://www.youtube.com/watch?v=ShxZouuEGfo

https://www.youtube.com/watch?v=WsNnJLv1pkk